Miejska Biblioteka Publiczna

To była zwykła, kochająca się rodzina. On ciężko pracował, ona zajmowała się dziećmi. Dlaczego po niedzielnym grillu zamordowała sześć osób, w tym żonę, dwoje swoich dzieci i jedno przyjaciół? Zbrodnia, której w 2011 roku dopuścił się Damian Rzeszowski, znalazła się na czołówkach mediów całego świata. Zelektryzowała opinię publiczną wyspy Jersey i Zjednoczonego Królestwa. Autorzy rozmawiają z rodziną, policjantami, znajomymi, śledzą przebieg rozprawy sądowej i przejmująco odmalowują postać zabójcy i jego bliskich. Przede wszystkim jednak odczarowują mit emigrantów jako królów życia i pokazują to, o czym zazwyczaj się nie mówi: koszty, jakie ponosi człowiek, który decyduje się na wyjazd z kraju. Nie każdy może je unieść.

Nowa książka Jędrzeja Morawieckiego, autora znakomitych reportaży rosyjskich pt. Łuskanie światła (Sic!, 2010), jest wyzwaniem rzuconym tym wszystkim, którzy prawdziwego życia szukają na Dalekim, Bliskim lub Najbliższym Wschodzie. Stąd tytuł Głubinka - tak przecież zwykło się nazywać mityczną rosyjską prowincję, zapomniane przez Boga miejsca z dala od Moskwy, gdzie często nie ma co jeść, ale ludzie przynajmniej pozostali ludźmi. Autor tymczasem prowadzi nas na mało znane tereny Polski południowo-zachodniej - do Kowar, Barda, Szprotawy, Nieszawy, tubiąża, do "złych dzielnic" Wrocławia i Wałbrzycha, do byłych pegeerów w Koszalińskiem. Nie ma tu miejsca ani na idealizację, ani na negatywne stereotypy - jest tęsknota za pełniejszym życiem, z dala od wielkich miast i wielkich pieniędzy, wśród dobrych ludzi, ale jest też świadomość, że polska Głubinka kryje w sobie zarówno szanse, jak zagrożenia, że tam też trzeba o siebie walczyć, a bieda i brak perspektyw nie dodają skrzydeł. Morawiecki ma czas i umie być z ludźmi, dlatego usłyszymy od niego dziesiątki niezwykłych historii o tych miejscach, ich mieszkańcach i tych, którzy czasami starają się im pomóc. W Głubince spotkamy ludzi, którzy po nocach lepią gipsowe krasnale; "głupich kaowców"; heroiczne nauczycielki i takich samych księży; metafizyczną Nellę; utopijne domy samopomocy społecznej; MBoko - Hutu z Burundi, do którego w nocy przychodzi Afryka; szpital psychiatryczny jak z horroru; Pawła Pawlika z jego teatrem i mieszkańców Nieszawy, którzy lokalnie, bez rozgłosu, ale za to prawdziwie rozwiązali problem swoich zamordowanych zaraz po wojnie niemieckich sąsiadów.

Czym są "gorsze światy"? Większa część świata jest "gorsza": szara, nieciekawa, bez zdarzeń i barwnych postaci, taka, o której lepiej zapomnieć. Pozornie. Autor, podróżując po "gorszych światach", pokazuje całe ich zróżnicowanie i bogactwo. Wraz z nim poznajemy nieturystyczną stronę Europy Środkowo-Wschodniej: tajemniczych Pomorców znad Morza Białego, wydziedziczonych Aromumów z Macedonii, odradzające się wspólnoty monastyczne w Besarabii, rumuńskich pasterzy, dla których czas wydaje się nie istnieć, czy istebniańskich wynalazców, którzy napisali nieznany rozdział historii polskiej motoryzacji. Gorsze światy to przestrzeń prowincjonalna, gdzie czas trochę się zakrzywia. Zjawiska, które gdzie indziej przeminęły i chcielibyśmy o nich zapomnieć, znajdują sobie w nich ostatni bastion trwania. Tak jest w Kosowskiej Mitrowicy czy nad Dniestrem, gdzie zimnowojenne podziały trwają nawet dwadzieścia lat po zakończeniu zimnej wojny...

Czym są "gorsze światy"? Większa część świata jest "gorsza": szara, nieciekawa, bez zdarzeń i barwnych postaci, taka, o której lepiej zapomnieć. Pozornie. Autor, podróżując po "gorszych światach", pokazuje całe ich zróżnicowanie i bogactwo. Wraz z nim poznajemy nieturystyczną stronę Europy Środkowo-Wschodniej: tajemniczych Pomorców znad Morza Białego, wydziedziczonych Aromumów z Macedonii, odradzające się wspólnoty monastyczne w Besarabii, rumuńskich pasterzy, dla których czas wydaje się nie istnieć, czy istebniańskich wynalazców, którzy napisali nieznany rozdział historii polskiej motoryzacji. Gorsze światy to przestrzeń prowincjonalna, gdzie czas trochę się zakrzywia. Zjawiska, które gdzie indziej przeminęły i chcielibyśmy o nich zapomnieć, znajdują sobie w nich ostatni bastion trwania. Tak jest w Kosowskiej Mitrowicy czy nad Dniestrem, gdzie zimnowojenne podziały trwają nawet dwadzieścia lat po zakończeniu zimnej wojny...

Czym są "gorsze światy"? Większa część świata jest "gorsza": szara, nieciekawa, bez zdarzeń i barwnych postaci, taka, o której lepiej zapomnieć. Pozornie. Autor, podróżując po "gorszych światach", pokazuje całe ich zróżnicowanie i bogactwo. Wraz z nim poznajemy nieturystyczną stronę Europy Środkowo-Wschodniej: tajemniczych Pomorców znad Morza Białego, wydziedziczonych Aromumów z Macedonii, odradzające się wspólnoty monastyczne w Besarabii, rumuńskich pasterzy, dla których czas wydaje się nie istnieć, czy istebniańskich wynalazców, którzy napisali nieznany rozdział historii polskiej motoryzacji. Gorsze światy to przestrzeń prowincjonalna, gdzie czas trochę się zakrzywia. Zjawiska, które gdzie indziej przeminęły i chcielibyśmy o nich zapomnieć, znajdują sobie w nich ostatni bastion trwania. Tak jest w Kosowskiej Mitrowicy czy nad Dniestrem, gdzie zimnowojenne podziały trwają nawet dwadzieścia lat po zakończeniu zimnej wojny...

Czym są "gorsze światy"? Większa część świata jest "gorsza": szara, nieciekawa, bez zdarzeń i barwnych postaci, taka, o której lepiej zapomnieć. Pozornie. Autor, podróżując po "gorszych światach", pokazuje całe ich zróżnicowanie i bogactwo. Wraz z nim poznajemy nieturystyczną stronę Europy Środkowo-Wschodniej: tajemniczych Pomorców znad Morza Białego, wydziedziczonych Aromumów z Macedonii, odradzające się wspólnoty monastyczne w Besarabii, rumuńskich pasterzy, dla których czas wydaje się nie istnieć, czy istebniańskich wynalazców, którzy napisali nieznany rozdział historii polskiej motoryzacji. Gorsze światy to przestrzeń prowincjonalna, gdzie czas trochę się zakrzywia. Zjawiska, które gdzie indziej przeminęły i chcielibyśmy o nich zapomnieć, znajdują sobie w nich ostatni bastion trwania. Tak jest w Kosowskiej Mitrowicy czy nad Dniestrem, gdzie zimnowojenne podziały trwają nawet dwadzieścia lat po zakończeniu zimnej wojny...

Czym są "gorsze światy"? Większa część świata jest "gorsza": szara, nieciekawa, bez zdarzeń i barwnych postaci, taka, o której lepiej zapomnieć. Pozornie. Autor, podróżując po "gorszych światach", pokazuje całe ich zróżnicowanie i bogactwo. Wraz z nim poznajemy nieturystyczną stronę Europy Środkowo-Wschodniej: tajemniczych Pomorców znad Morza Białego, wydziedziczonych Aromumów z Macedonii, odradzające się wspólnoty monastyczne w Besarabii, rumuńskich pasterzy, dla których czas wydaje się nie istnieć, czy istebniańskich wynalazców, którzy napisali nieznany rozdział historii polskiej motoryzacji. Gorsze światy to przestrzeń prowincjonalna, gdzie czas trochę się zakrzywia. Zjawiska, które gdzie indziej przeminęły i chcielibyśmy o nich zapomnieć, znajdują sobie w nich ostatni bastion trwania. Tak jest w Kosowskiej Mitrowicy czy nad Dniestrem, gdzie zimnowojenne podziały trwają nawet dwadzieścia lat po zakończeniu zimnej wojny...